Inleiding

Der Theatermacher

Wegens geherformuleerde noodzakelijkheid brengt De Veere
Der Theatermacher van Thomas Bernhard  Lees verder »

Klad

Naast de enscèneringen van stukken uit het toneelrepertoire maakt ’t Barre Land al jaren voorstellingen die zijn samengesteld uit allerlei fragmenten, ideeen, situatieschetsen, acts.
Deze nieuwe serie is geïnspireerd op de Sudelbücher (Kladboeken) van Georg Christoph Lichtenberg; een onnavolgbare hoeveelheid briljant geformuleerde invallen observaties en overpeinzingen die hij opgeschreven heeft tussen 1765 en 1799.

‘Als een koopman die in een journaal van inkomsten en uitgaven noteert wat hij koopt en verkoopt alles door elkaar zonder enige orde.’ Om het later tot iets anders te verwerken.
Als ik toch kanalen in mijn hoofd kon aanleggen om de binnenlandse handel tussen mijn gedachtenvoorraden te bevorderen! Maar daar liggen ze met honderden, zonder elkaar van nut te zijn.' (Sudelbücher, K I/22,3)

De verzameling wordt aangevuld met Herman Heijermans, Jan Hanlo en Ernst Toller (Hoppla, wir leben!) en met alles dat tussen het schrijven van deze aankondiging en het spelen van de voorstelling op ons pad komt. Op de avond zelf wordt ter plekke de orde aangebracht, de betekenis gezocht, ingezoomd op de details.

Gróót lach-succes der wereld. Als ze opkomen is er gelach. Dat ééne been bij allebei is zoo komiek. Je kunt nooit weten of 't ander niet vermoffeld is in den wijden clownshanssop. Zulleke kemieke clowns. Je sou soo denke dat se twéé beene hebbe. Wel je sou d'r op sweere, sóó vlug as ze loope en springe. Doe jij nou is op je twéé beene wat soo'n clown op sijn ééne been doet. Dat kè-je niet. Nou maar probéér 't is. Nou daar sou je lèèlijk van opfrisse... Kijk 'm noú is... Hèhèhèèè!... Hoe versinne se-'t... Tjè... Tjè... Tjè... Hèhèhèèè (Fragment uit Donatos, eenbeenige clowns / Heijermans)


Voor wie het vrolijk vindt niet precies te weten wat er zal gebeuren; Invallen en voorlopigheden. Briefjes notities aantekeningen. Een kladstuk een wastebook. Een jocoseria vanaf het vijfde plan. Een analyse van een gemoedstoestand. Dingen die gebeuren. Tegendraadse opvattingen. Kleine verschrikkingen. Dagdagelijkse waarnemingen. Details volgen.  Lees verder »

Meer over:

Toegestaan is wat bevalt

De Veere presenteert

een uitzonderlijke eindejaars voorstelling op de
uiterste grens van onzekere tijden,

ondanks alles pakt zij groots uit
met vele gasten van diverse pluimage,

 uitgebreid programma,

per avond
wisselende taferelen,

toegestaan is wat bevalt,

motto naar goethe 1789

De laatste dagen der mensheid

Negentig jaar nadat op 11 november 1918 in een treinwagon bij Compiègne Duitsland en de geallieerden de Wapenstilstand tekenden, verschijnt voor het eerst in het Nederlands de integrale vertaling van De laatste dagen der mensheid van Karl Kraus (1874-1936). ‘t Barre Land viert deze historische gebeurtenissen met een uitvoering van deze grootse Eerste Wereld-oorlog satire en geeft voorstellingen in Nederland en België. De laatste dagen der mensheid is het omvangrijkste toneelstuk dat ooit is geschreven, met de meeste rollen, de meeste dialecten en de meeste scènewisselingen. Het behandelt in vijf bedrijven de vijf oorlogs jaren en speelt zich af op de straten van Wenen en Berlijn, in de loopgraven en veldhospitalen, theaters en onderzeeers.  Lees verder »

de Veere

Lees dit, scheur het door, gooi het weg en herinner het:

maatschappij discordia en ’t Barre Land brengen  maandelijks een aantal avonden repertoire in Amsterdam, Utrecht en daar buiten. De onderneming maakt een keuze uit de eerder ingestudeerde  lijst van 33 hervonden toneelstukken:  Lees verder »

Koning Lear

(en de narren) van Shakespeare (zijn kwaad)

Goden! Wie kan zeggen: ‘Dit is het ergste.
Erger dan dit kan niet.’
En het kan nog erger: het is nog niet op het ergst
Zolang men zeggen kan: ‘Het ergst is dit.’
(Edgar, Koning Lear, IV.1)

Het hele ensemble in een vorstelijke tragedie over een oude man die zijn bezit verdeelt onder drie dochters en daarmee een burgeroolog creëert op zijn erf en in zijn hoofd. Geen god, geen ideologie, geen moraal, maar biomechanica en filosofische wreedheid.  Lees verder »

Der Schein trügt

De nederlandsch belgische repertoirevereeniging de Veere brengt Der Schein trügt, van Thomas Bernhard (1931-1989), voor het eerst opgevoerd op 24 januari 1984 om half negen ‘s avonds door het Schauspielhaus Bochum in de regie van Claus Peymann en vijf minuten later om vijf over half negen op 24 januari 1984 in het toenmalige Mickery Theater te Amsterdam door Maatschappij Discordia aan haar repertoire toegevoegd in een sprankelende nieuwe vertaling.

eerste bedrijf, eerste scene, dinsdag, bij Karl
Karl:

we mogen ons niet laten omgooien
vooral nu niet
in deze vreselijke tijd
misschien is het helemaal niet zo vreselijk
op de virtuositeit komt het aan
op karakter  Lees verder »

Hoofd zonder wereld- naar Elias Canetti

Na zeven jaar voltooide ’t Barre Land in 2003 de driedelige literaire klucht Hoofd zonder wereld naar de roman 'Het martyrium' van Elias Canetti (1935).
Deel één vormt het relaas van de strijd tussen professor Kien, boekengek en beroemd Sinoloog, en zijn indrukwekkende huishoudster. Een gevecht op de vierkante millimeter over Het Huis, Het Kapitaal en De Ideeën daaromtrent.
In deel twee is professor Kien uit zijn huis gegooid en staat hij opeens in het volle leven. Tijdens zijn odyssee door de stad wordt hij bijgestaan door de malafide dwerg Fischerle. Deze bultenaar wil naar Amerika om zijn schaakkunst te beproeven. Bij gebrek aan stipendium maakt hij Kien op omslachtige en vermakelijke wijze al zijn geld afhandig.  Lees verder »

Kras van Judith Herzberg

Het ogenschijnlijk eenvoudige verhaal van een moeder en haar
kinderen scheert licht als een zuchtje langs menig heikel onderwerp en laat niemand onberoerd. Je moeder is per slot je moeder. The very
quintessence of Herzberg: geestig, spits, kort maar even krachtig als
een fragmentatiebom.

Ik heb de scherven even in het bad gedaan zolang!

 

De eenzame weg of de egoïsten

't Barre Land is van mening dat Schnitzler één der lichtvoetigen is, dat zijn stukken tragi-komedies zijn, en dat ze als zodanig opgevoerd dienen te worden. Er is een grote kans dat ’t Barre Land het oeuvre van Schnitzler blijft ensceneren zo lang het gezelschap bestaat – evenals het repertoire van Tsjechov, Beckett en Perec.

Na Anatol en de verstrengelde monologen lt. Gustl & mej. Else, speelt het gezelschap nu: De eenzame weg of de egoïsten. Een weerzien van oude vrienden, voorbijgangers in elkaars leven en een samenspraak van oost-indische gesprekken, onder het motto: "Veel bekennen betekent meestal een arglistiger bedrog dan alles verzwijgen." . Voor de gelegenheid wordt het ensemble aangevuld met Ellen Goemans.

In 1900 noteerde Schnitzler als mogelijk thema voor een stuk:

'Vrijgezellen. te schilderen: iemand die altijd van zich liet houden, niets teruggaf en de mensen alleen gebruikte. Nu zijn grote eenzaamheid, grenzend aan vertwijfeling. Hij wil trouwen, zelfs als hij vermoedt dat ze hem zal bedriegen. Maar hij heeft nog iemand. Zijn vriend: "Ik weet zelf eigenlijk niet waarom ik je altijd zo graag heb gezien."'

Datzelfde jaar maakte hij een aantekening om een ander thema uit te werken:

'De echte vader vindt zijn zoon, wonend bij iemand die de zoon voor zijn vader houdt. Jaloers, vertelt hij het aan de zoon. Maar de zoon houdt zo van zijn pleegvader, dat hij, uit angst dat de pleegvader achter de waarheid komt, de echte vader doodt.'

In 1903, tijdens een vakantie in Lugano, voegt hij de twee thema's samen onder de werktitel  De egoïsten. Op 13 februari 1904 vindt in Berlijn de eerste opvoering plaats van het stuk als De eenzame weg.

van/met/door : van den berg/bosch/nieuwerf/driessen/goemans/ligthartschenk/de wijs/bakkeren/diepenbrock  Lees verder »