't Barre Land; toneelspelersgezelschap.

Negentig jaar nadat op 11 november 1918 in een treinwagon bij Compiègne Duitsland en de geallieerden de Wapenstilstand tekenden, verschijnt voor het eerst in het Nederlands de integrale vertaling van De laatste dagen der mensheid van Karl Kraus (1874-1936). ‘t Barre Land viert deze historische gebeurtenissen met een uitvoering van deze grootse Eerste Wereld-oorlog satire en geeft voorstellingen in Nederland en België. De laatste dagen der mensheid is het omvangrijkste toneelstuk dat ooit is geschreven, met de meeste rollen, de meeste dialecten en de meeste scènewisselingen. Het behandelt in vijf bedrijven de vijf oorlogs jaren en speelt zich af op de straten van Wenen en Berlijn, in de loopgraven en veldhospitalen, theaters en onderzeeers.  Lees verder »

De workshop waarin kinderen bekend worden gemaakt met de geheimen van het zijn en het niet zijn, kijken of bekeken worden.

Speciaal voor Tweetakt opent toneelgezelschap ’t Barre Land de deuren van haar atelier. Dat is de plek waar voorstellingen ontstaan en gemaakt worden. In deze imposante omgeving nodigt het gezelschap kinderen uit om op grote lege vellen de rol te tekenen die zij willen spelen, als zij zelf toneelmaker zouden zijn.

De workshops zijn bestemd voor kinderen van 8 t/m 12 jaar en vinden op de volgende dagen en tijdstippen plaats.

Zaterdag  21 maart  10.00 – 12.00 en 14.00 - 16.00
Zondag    22 maart  10.00 – 12.00 en 14.00 - 16.00

Zaterdag  28 maart  10.00 – 12.00 en 14.00 - 16.00  Lees verder »

‘t Barre Land maakte een hernieuwde enscenering van Torquato Tasso, een toneelstuk (1790) van Johann Wolfgang Goethe.

Tegenstrijdige temperamenten in een lustoord bij Ferrara. Een Hertog en een Prinses en een Gravin. Een Diplomaat en een Dichter. Het volmaakte Classicistische stuk: een eenheid van tijd, plaats en handeling in een symmetrische spiegeltuin van ideeën en argumenten.

Goethe gebruikte de biografie van de Renaissance-dichter Torquato Tasso om de strijd tussen onverenigbare sferen duidelijk te maken: esthetiek en politiek, ratio en empirie, het lokale en de wereld, de kunst en het leven.

Spel: Vincent van den Berg, Margijn Bosch, Anouk Driessen, Martijn Nieuwerf, Ingejan Ligthart Schenk.

Programma in bijlage.

Ik wandelde snel al zingend en blaffend,
en ik weet niet of mijn zingen als blaffen klonk,
of mijn blaffen als zingen.

Dit verbluffende verhaal van de schrijver Stefan Themerson, waarin politiemannen de karaktermoordenaar van Friedrich Nietsche zoeken, maar het afleggen tegen pratende honden, wordt gebracht door acteur Ingejan Ligthart Schenk, met levende muziek van Roald van Oosten (Caesar, Ghost Trucker) en de papieren creaturen van de Armeense beeldend kunstenaar Karen Sargsyan (winnaar Thieme Award 2007) als tegenspelers.

Wooff! Wooff!... had eerder veel succes in de Galerie Juliètte Jongma in Amsterdam. Deze performance zal onregelmatig te zien zijn in galeries, concertzalen, en theaters in binnen- en buitenland.  Lees verder »

Een nieuwe verzameling gezichtsverwarringen

349
Ik weet dat dat een boom is - dit kan van alles betekenen: ik kijk naar een plant, die ik voor een jonge beuk houd, een ander houdt het voor een aalbes. Hij zegt Dat is een struik en ik zeg dat het een boom is. - We zien in de mist iets, wat één van ons voor een mens houdt, de ander zegt Ik weet dat dat een boom is.

5.4
[Hier is nog een grote leemte in ons denken. En we twijfelen of zij nog opgevuld zal worden.]

350  Lees verder »

De lente komt gauw- over een paar dagen is het zover. Lelietjes van Dalen, viooltjes - jammer dat ik er niet meer van zal genieten. (Luitenant Gustl, 1900)

Geheimzinnige zelfmoord van een jongedame uit de Weense kringen. Slechts gekleed in een zwarte avondmantel werd het mooie meisje dood aangetroffen op een ontoegankelijke plek op de Cimone delle Pala... Maar misschien vinden ze me niet... Of pas volgend jaar. Of nog later. Vergaan. Als skelet..
(Juffrouw Else, 1924)

Gustl, Weens officier, denkt zich van het leven te moeten beroven na een belediging door een banketbakker in de garderobe van de opera. Juffrouw Else, op vakantie in de bergen, moet zichzelf verkopen om haar vader te behoeden voor een financiële ondergang.
Ongecensureerde gedachten, erotische associaties en theatrale doodswensen van twee jonge mensen in een overspannen toestand.

Vincent van den Berg (Lt. Gustl) en Margijn Bosch (Mej. Else) spelen hun monologue intérieures.
Als eerste Duitstalige auteur schrijft Arthur Schnitzler zogenaamde 'monoloog novelles' waarin hij consequent de subjectieve en ongecontroleerde gedachten van zijn personages volgt. Als 'grote' navolgers moeten in dit verband Berlin Alexanderplatz (1929) van Alfred Döblin èn Huwelijksleven(1929-1939) van David Vogel worden genoemd.

In 1900 publiceert Schnitzler - zelf reserveofficier - Luitenant Gustl, een dodelijke satire op het militaire denken en de erecodes van de Weense burgerij. Vierentwintig jaar, en een wereldoorlog later, presenteert hij met Fräulein Else een vrouwelijke variant. De tekst wordt onmiddellijk geroemd om het fijnzinnige psychologische inzicht, maar er worden voorzichtig kanttekeningen geplaatst bij de inhoud. Is de mens na de Grote Oorlog niet veranderd? Schnitzler schrijft als reactie "dat zich in het denken van afzonderlijke mensen nog niet de kleinste verandering had voltrokken”.

van/door/met: Margijn Bosch, Vincent van den Berg en ‘t Barre Land  Lees verder »

1. Faint light on stage littered with miscellaneous rubbish. Hold about
five seconds.
2. Faint brief cry and immediately inspiration and slow increase of light
together reaching maximum together in about ten seconds. Silence and
hold for about five seconds.
3. Expiration and slow decrease of light together reaching minimum
together (light as in 1) in about ten seconds and immediately cry as
before. Silence and hold about five seconds.  Lees verder »

Alvast deel II uit de cyclus: Eenheid van tijd, plaats, handeling (I Na-oorlogs, II Plaatsbepalingen, III Vertrek). Met: de Dikke Vrouw, Tiresias, Reverend Jenkins, George: haar echtgenoot, mager, met grijzend haar, Fantasio, Waldorf & Stadler en de Coulissenviolist. Een totaal chaotische kamer die duidelijk mooi ingericht is geweest; antieke meubelen, mooie kleden, lampen, schilderijen, boeken, alles dooreen gesmeten. Zegt de Dikke Vrouw:  I think we are in Rats' Alley.

Met: de Dikke Vrouw, Tiresias, Reverend Jenkins, George: haar echtgenoot, mager, met grijzend haar, Fantasio, Waldorf & Stadler en de Coulissenviolist. Rechts een schrijftafel. Er brandt een schemerlamp. De wind huilt in de schoorsteen. Zegt de Dikke Vrouw:  I think we are in Rats' Alley.

Met: de Dikke Vrouw, Tiresias, Reverend Jenkins, George: haar echtgenoot, mager, met grijzend haar, Fantasio, Waldorf & Stadler en de Coulissenviolist. Kamer zonder meubels. Grijs licht. In de muren recht en links, bij de achterwand, twee kleine, hoog aangebrachte ramen met gesloten gordijnen. Vooraan rechts een deur. Aan de muur, dicht bij de deur hangt een omgedraaid schilderij. Zegt de Dikke Vrouw:  I think we are in Rats' Alley.

Met: de Dikke Vrouw, Tiresias, Reverend Jenkins, George: haar echtgenoot, mager, met grijzend haar, Fantasio, Waldorf & Stadler en de Coulissenviolist. Groene velden. Blauwe pruimebomen. Zegt de Dikke Vrouw…..
 Lees verder »

Dertien Rijen is de tijdelijke repertoire vereniging van 't Barre Land, Discordia en consorten die jaarlijks aan het eind van het seizoen samenkomt om een groot toneelspelersensemble te vormen. Waar naast het delen van de vrachtwagen, opslag, maaltijden, scripts, dramaturgische kennis, drank, ideeën, kostuums, histoire en acts, gewerkt wordt aan de opbouw van repertoire en stijlontwikkeling.

Na Der Narr und seine Frau heute abend in Pancomedia in 2006 (citaat: 'Het oude variété is natuurlijk een hele nieuwe uitvinding. In oude tijden heette het het nieuwe variété. Pas in nieuwe tijden noemt men het het oude variété.'), Vaudeville in 2007 en Impromptu in 2008 (citaat: 'Het enige wat we nodig hebben is een vloer waar je niet doorheen zakt.') speelt Dertien Rijen nu haar nieuwste vaudeville.