De Modernen

De Modernen of Eigenlijk zijn we met z'n allen Shakespeare

Theater Frascati
inviteert / presenteert
in samenwerking met De Brakke Grond
van 1 tot 12 juni 2010
de Belgisch Nederlandsche Repertoire Vereeniging De Vere
-400 jaar na Francis Bacon-
met een programma in de Rode Zaal
van 13 Rijen
uitvoerend producent van de Tijdelijke Vereniging
een gezamenlijke onderneming van
Uitgenodigde Gasten en Maatschappij Discordia en 't Barre Land
met steun van Studio Dantsjenko:
twee weken dagelijks wisselende voorstellingen
onder de titel
De Modernen
of
Eigenlijk zijn we met z'n allen Shakespeare

Fotograaf Michael Willöfer dagdagelijks bij De Modernen

Michael Willöfer maakte een fotografisch verslag van Dertien Rijen in de Brakke Grond. Hij maakte foto's op de tweede, de derde, de vijfde, de zesde, de achtste, de elfde en de laatste twaalfde avond.  Lees verder »

Foto's De Modernen

Fran van der Hoeven fotografeerde de vierde avond van De Modernen in de Brakke Grond te Amsterdam.

Avond 6 door Tjeerd Bischoff

De acteurs zitten achterin de zaal, met de rug naar het publiek. Het is net als de eerste keer en ik ben blij, want ik vind het beeld mooi en treffend, ik weet niet waarom. De linkerwand baadt in het licht, de suggestie van enorme hoogte/diepte. Er klinkt geroezemoes, het geroezemoes dat normaal op de tribune plaatsvindt, maar ditmaal komt het van de spelers, wij zijn muisstil.
Iemand maakt zich los van de groep en komt naar voren, kijkt heen en weer. Een ander volgt, maakt zijn haar nat in een teil. Iemand schrijft met een krijtje een lijst op de wand, terwijl hij ondertussen een andere kant op kijkt. Een actrice gooit een flesje water in een tinnen bakje, blaast erin en gaat op haar rug liggen.  Lees verder »

Avond 5 door Robbert-Jan Henkes

Er is altijd wel iets dat je ...
Flarden. ‘Kunnen ze erin?’ ‘Wir haben eine neue Apfelstrudel.’ ‘Waar is Annie?' ‘Hé, het decor van gisteren staat er nog.’ ‘Het is een tragedie, hè.’ ‘Ja, gaat die zaal nog open of niet?’ ‘Wij zijn al begonnen!’ ‘God Kouwenhoven waar was je weer?’ ‘Heeft iedereen z’n spullen al?’ ‘In het midden, twee hup!’ ‘Zaal open!’ ‘Ughe ughe ugh!’
- Ik zie, ik zie een vlot. We zitten op een vlot. Dat kan niet anders. Ja het moet een vlot zijn. Een vlot van eikenhout of een ander soort hout. Hoog is de hemel. Er is water. Dat is de zee. Er is een storm.  Lees verder »

Dagdagelijkse verslaggeving van De Modernen

Tijdens de voorstellingen van De Modernen, begin juni 2010 in  de Roode Zaal van De Brakke Grond te Amsterdam, was elke avond een verslaggever aanwezig.  Onder andere toneelschrijver/acteur Tjeerd Bischof, tekenaar/dichter/vertaler Erik Bindervoet, vertaler/opmaker Robbert-Jan Henkes en kritikus Loek Zonneveld wagen een poging de steeds nieuwe avonden te beschrijven. Een inventaristatie van twaalf toneelvoorstellingen. Hieronder het verslag van de eerste avond, de andere elf als bijlage in PDF verzameld.  Lees verder »

Avond 4 door Tjeerd Bischoff

Vanaf het begin is duidelijk dat dit een andere avond gaat worden (zie verslag van avond 1). Niet langer het groepje zwarte figuren aan het eind van de zaal, verstild en op iets wachtend. In plaats daarvan wordt er veel en energiek op en neer gelopen: acteurs die zich klaarmaken voor wat komen gaat. Margijn neemt een tekst door, Matthias maakt de houten vloer nat, Jan Joris steekt half ontkleed boven een bank uit, wederom worden er veel jasjes aan en uitgetrokken. Dit alles in het halfduister, ook het licht zal anders zijn.  Lees verder »

Avond 3 door Alexander Nieuwenhuis

Op scène ligt een wiel aan de rechterkant, afgevallen van een speelgoedwagen, gestrand. Het publiek gaat zitten en ‘de Modernen’ opent op een rustig tempo. De spelers staan en zitten achterin met hun rug naar het publiek en het blijft een tijdje stil. Langzaam ontstaan de eerste impulsen, iemand kucht, er wordt gefluisterd, gezucht, iemand staat op, gaat weer zitten en na een tijdje het eerste woord.  Jan Joris zit in het midden en leest een fragment uit de krant, het gaat over subliminale gewaarwording en het supraliminale zelf. Er zijn boodschappen die te subtiel zijn om bewust te worden waargenomen maar die invloed hebben op onze waarneming en beleving. Naast hem blaast Miranda in een glas water als een soort van storm en zet daarmee een lijn in over Shakespeare.  Lees verder »

De negende door Tjeerd Bischoff

Donderdag, verkiezingsavond. Dit is de vierde avond dat ik de voorstelling zie. Een aantal dingen die ik in eerder verslagen beschreven heb, laat ik nu achterwege.
Opnieuw de zwart geklede groep tegen de achterwand. Veel tegenlicht. Op de vloer grote schaduwen vanuit het grit. De sfeer van een stille zomerdag in een bos. Gemummel en gemurmel, iets wat klinkt als een stemoefening. Stilte.
Jorn steekt schuin over, handen in de zak, kijkt om zich heen. Wisselt een blik met Matthias. Tegelijk beginnen ze te lopen. Matthias maakt een ommetje rond de tribune die los van de wand staat.
Beiden voegen zich weer bij de rest. Gefluister, overleg.  Lees verder »