't Barre Land; toneelspelersgezelschap.

In 1975, tijdens het eerste proces tegen de anarchistische terreurgroep Rote Armee Fraktion in Stuttgart, wordt een paar straten verder De President voor het eerst gespeeld, vier dagen na de première in Wenen. De Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard schreef een Schimpftirade over de perversie van de macht; met Voltaire, een dode hond, een slager, een moppenvertellende masseur en een anarchistische zoon als de grote afwezigen.
Als er na de Tweede Wereldoorlog in Europa één schrijver is geweest die schelden als een serieuze aangelegenheid, als een vorm van kunst beschouwde dan was het Bernhard. Zijn toneelstukken en boeken zijn een groots gevecht tegen zelfgenoegzaamheid, provincialisme en middelmatigheid.  Lees verder »

Op/rond/in de Stadsschouwburg Utrecht, fotografie David Adams.

Fotografie David Adams.

Kleurenfoto's door David Adams en zwart-witopnames door Fran van der Hoeven.

Foto's door David Adams genomen tijdens Mauerschau in de Stadsschouwburg Utrecht en door Fran van der Hoeven in het Grand Theatre. En als eerste opnames door Fran van der Hoeven genomen tijdens Dertien Rijen in Frascati.

Zeven eenakters met de lichtvoetigheid van een Weense wals. Achter een façade van champagne en slagroom borrelt een leven op waarin de balans tussen schijn en werkelijkheid zoek is. Arts en schrijver Arthur Schnitzler stelde ten tijde van de opkomst van Freud een diagnose van de psychologie van intimiteit.

De eenakters 'Vraag aan het noodlot', 'Kerstinkopen', 'Episode', 'Gedenkstenen', 'Afscheidssouper', 'Doodsstrijd', 'De huwelijksochtend van Anatol' worden opgevoerd door Ingejan Ligthart Schenk, Vincent van den Berg, Margijn Bosch (als süsse Mädel).

De jongste telg van de familie Schroffenstein ligt dood in een rivier, zijn pinken afgesneden. Terstond zweert het huis van Rossitz wraak op de vermeende daders, eveneens Schroffensteins -maar dan van het graafschap Warwand. Tussen beide families bestaat een erfverdrag dat stelt dat als één tak uitsterft, al het bezit aan de andere vervalt. Niet langer gelden zorg, liefde en bloedverwantschap; de dolk van de haat wordt in het eigen hart geplant.  Lees verder »

‘Je kan immers alles begrijpen en alles inzien, alle onmogelijkheden en stenen muren, en je toch met geen enkele muur willen verzoenen, omdat het je tegen de borst stuit om het domweg te moeten aanvaarden. En als je dan logisch nadenkt kom je er onvermijdelijk achter dat het op een of andere manier je eigen schuld is. Die muur staat daar voornamelijk omdat jij hem zo ziet.’ (Aantekeningen uit het ondergrondse, Dostojevski).  Lees verder »

Toneelgezelschap 't Barre Land speelt het onmogelijke stuk De familie Schroffenstein van Kleist. Verslag van een wekenlang gevecht. De een: "Het mag niet anekdotisch worden." De ander: "Een anekdote geeft houvast." De voormalige snijzaal van de faculteit geneeskunde in Utrecht, nu thuishaven van 't Barre Land. De tafel kan de tekst makkelijk dragen. De tafel weegt negentig kilo, meet zo'n drie meter en biedt plaats aan zeker twaalf mensen. De tekst is de één kilo zware vertaling die toneelgezelschap 't Barre Land maakte van De familie Schroffenstein, de in Nederland nooit uitgevoerde, vroege tragedie van de Duitse romantische dichter, zelfmoordenaar en toneelschrijver Heinrich von Kleist.  Lees verder »

Heinrich Wilhelm von Kleist (1777-1811) heeft acht toneelstukken geschreven. Eén tekst heeft hij verbrand. Drie stukken zijn tijdens zijn leven in première gegaan, hij was er zelf nooit bij. Von Kleist heeft trouwens nooit een toneeltekst van eigen hand uitgevoerd gezien. Vier teksten hebben tussen de tien en tachtig jaar na zijn dood op een wereldpremière moeten wachten. Hij wilde graag erkenning van zijn romantische Sturm & drang-tijdgenoten. Die kreeg hij niet. Zijn toneeldebuut, De familie Schroffenstein, ging onlangs, 194 jaar na de zelfmoord van Von Kleist, in Nederland in première, bij toneelspelerscollectief ’t Barre Land uit Utrecht.  Lees verder »