't Barre Land; toneelspelersgezelschap.

Wegens geherformuleerde noodzakelijkheid brengt De Veere
Der Theatermacher van Thomas Bernhard  Lees verder »

Het ogenschijnlijk eenvoudige verhaal van een moeder en haar
kinderen scheert licht als een zuchtje langs menig heikel onderwerp en laat niemand onberoerd. Je moeder is per slot je moeder. The very
quintessence of Herzberg: geestig, spits, kort maar even krachtig als
een fragmentatiebom.

Ik heb de scherven even in het bad gedaan zolang!

Onder deze titel presenteren 't Barre Land en De Onderneming een combinatie van twee komedies van Oscar Wilde: Een ideale echtgenoot en Het belang van ernst.
Oscar Wilde genoot van het publieke leven en stortte zich triomfantelijk in de loopgraven van de Engelse society. Op het eerste gezicht geeft hij in zijn komedies het leven een vrolijk standje. Maar door de kieren van zijn well made plays is te zien hoe hij zijn intens burgerlijke tijd de oorlog verklaart. Met geslepen dialogen en ondubbelzinnige intrige gaat hij alle gemeenplaatsen en conventies te lijf.
Ik zeg altijd wat ik niet zou moeten zeggen. In feite zeg ik gewoonlijk wat ik werkelijk denk. Een grote fout tegenwoordig. Je wordt doorgaans verkeerd begrepen.  Lees verder »

‘t Barre Land maakte een hernieuwde enscenering van Torquato Tasso, een toneelstuk (1790) van Johann Wolfgang Goethe.

Tegenstrijdige temperamenten in een lustoord bij Ferrara. Een Hertog en een Prinses en een Gravin. Een Diplomaat en een Dichter. Het volmaakte Classicistische stuk: een eenheid van tijd, plaats en handeling in een symmetrische spiegeltuin van ideeën en argumenten.

Goethe gebruikte de biografie van de Renaissance-dichter Torquato Tasso om de strijd tussen onverenigbare sferen duidelijk te maken: esthetiek en politiek, ratio en empirie, het lokale en de wereld, de kunst en het leven.

Spel: Vincent van den Berg, Margijn Bosch, Anouk Driessen, Martijn Nieuwerf, Ingejan Ligthart Schenk.

Programma in bijlage.

De lente komt gauw- over een paar dagen is het zover. Lelietjes van Dalen, viooltjes - jammer dat ik er niet meer van zal genieten. (Luitenant Gustl, 1900)

Geheimzinnige zelfmoord van een jongedame uit de Weense kringen. Slechts gekleed in een zwarte avondmantel werd het mooie meisje dood aangetroffen op een ontoegankelijke plek op de Cimone delle Pala... Maar misschien vinden ze me niet... Of pas volgend jaar. Of nog later. Vergaan. Als skelet..
(Juffrouw Else, 1924)

Gustl, Weens officier, denkt zich van het leven te moeten beroven na een belediging door een banketbakker in de garderobe van de opera. Juffrouw Else, op vakantie in de bergen, moet zichzelf verkopen om haar vader te behoeden voor een financiële ondergang.
Ongecensureerde gedachten, erotische associaties en theatrale doodswensen van twee jonge mensen in een overspannen toestand.

Vincent van den Berg (Lt. Gustl) en Margijn Bosch (Mej. Else) spelen hun monologue intérieures.
Als eerste Duitstalige auteur schrijft Arthur Schnitzler zogenaamde 'monoloog novelles' waarin hij consequent de subjectieve en ongecontroleerde gedachten van zijn personages volgt. Als 'grote' navolgers moeten in dit verband Berlin Alexanderplatz (1929) van Alfred Döblin èn Huwelijksleven(1929-1939) van David Vogel worden genoemd.

In 1900 publiceert Schnitzler - zelf reserveofficier - Luitenant Gustl, een dodelijke satire op het militaire denken en de erecodes van de Weense burgerij. Vierentwintig jaar, en een wereldoorlog later, presenteert hij met Fräulein Else een vrouwelijke variant. De tekst wordt onmiddellijk geroemd om het fijnzinnige psychologische inzicht, maar er worden voorzichtig kanttekeningen geplaatst bij de inhoud. Is de mens na de Grote Oorlog niet veranderd? Schnitzler schrijft als reactie "dat zich in het denken van afzonderlijke mensen nog niet de kleinste verandering had voltrokken”.

van/door/met: Margijn Bosch, Vincent van den Berg en ‘t Barre Land  Lees verder »

In de jaren dertig begint O'Neill te werken aan een monumentaal epos A TALE OF POSSESSORS SELF-DISPOSSESSED. Het omvat een cyclus van elf toneelstukken, over vijf generaties, in drie eeuwen Amerika, van coast to coast. Hij werkt twee decennia aan het project. Vlak voor zijn dood probeert de zieke Nobelprijswinnaar met zijn vrouw in een hotelkamer in Boston alle manuscripten te vernietigen. Er is maar materiaal dat ontkomt aan de vlammen.

't Barre land speelde de eerste opvoeringen van adapties, fragmenten, beelden en gedachten uit Eugene O'Neills HAIRY APE, zijn LONG DAYS JOURNEY INTO THE NIGHT, FOG, THE ICEMAN COMETH en THE GREAT GOD BROWN in DE SNIJZAAL.  Lees verder »

De virtuoze balletdanser Vaslav Nijinski (1890-1950) schrijft in 1918 als een bezetene in tien dagen vier schriften vol. Zijn gedachten schieten van hoge sprongen en droge dienstmeisjes naar oorlog, vogels en vliegtuigen, God en warme macaroni. Gefascineerd door deze onnavolgbare gedachtestroom bewerkte ’t Barre Land in 1999 de dagboeken tot een korte voorstelling voor het Springdance festival. Deze eerste verkenning breidde deze zich in de loop van de jaren uit tot een grillig relaas op de grens van waanzin en genialiteit.

Met: Vincent van den Berg, Peter Kolpa, Anouk Driessen en ’t Barre Land
En: een biologische, gebraden kip, een scherp mes, een hoge tafel met grenen blad, twee metalen tafeltjes als barkruk en twee Niethammer-lampen.

Henri Pollak - wachtmeester en eigenaar van een knetterend brommertje met verchroomd stuur, geboren te Montparnasse- wil een collega helpen door zijn arm te breken, zodat hij dan niet hoeft te vechten in het
bergachtige Algerije. Althans dat is het plan van Pollak Henri, die geboren is te Montparnasse, en zijn vrienden.

Met de onnavolgbare vertelling Brommertje... gaat ’t Barre Land verder met het onderzoek naar de ‘contraintes’ van George Perec. Deze radiomaker, filmer, archivaris en lijstjesmaker geldt als een van de meest ingenieuze moderne Franse schrijvers.

Eerder werkte ’t Barre Land al met teksten van deze superstylist in de voorstellingen Woyzeck en Je me souviens.
Spel: Martijn Nieuwerf, Peter Kolpa , Anouk Driessen

’t Barre Land is bekend om zijn vertalingen en bewerkingen van toneelklassiekers en wereldliteratuur, maar speelde ook meer performanceachtige voorstellingen zoals The Waste Land (1997) en Unreal City (1998). Twee onnavolgbare collages van tekst, beeld en muziek. In het voorjaar maakte het gezelschap de onvoorstelbare voorstelling April is the cruellest month waarin het accent ligt op zelden gespeeld of onspeelbare geacht toneelwerk. De eerste regel van T.S. Eliot’s beruchte gedicht The Waste Land (1992), April is the cruellest month, verschaft de titel.  Lees verder »