Lorianne van Gelder schreef voor Het Parool een recensie over Seks van 21 september 2010.
Een jonge vrouw knijpt een fles witte verf leeg. Slechts gehuld in een onderbroekje kijkt ze geconcentreerd hoe de blanke vloeistof een plas vormt op de vloer. Ze wroet met haar handen in de verf, veegt het uit, rolt erin. Het wit verspreidt zich over haar buik, billen en borsten tot ze glijdend in het glibberige spul een vierkant op de vloer tekent.
Met een titel als Seks roept regisseur Merel de Groot onmiddellijk erotische verwachtingen op. Maar Seks is geen expliciete seks, Seks is een zintuiglijke anticipatie op, ja waarop eigenlijk?
Op houten kistjes kijkt, ruikt, hoort en voelt het publiek. Een wok met champignons pruttelt op een gasstelletje. In de hoek speelt een muzikant cello. Tussen de toeschouwers door laveren de acteurs met grote stalen buizen, beheerst, maar toch met een kans iemand te raken. Op de grond ligt actrice Adelheid Roosen, ze lonkt en verleidt.
Speels plagen de acteurs elkaar en hun toeschouwers. Het verfmeisje wast zich in een teiltje, vlak naast een mannelijke bezoeker. Intiem en voyeuristisch. Geen woord wordt gesproken, behalve als acteur Ingejan Ligthart Schenk door een muur springt en er een stuk hout tegen een toeschouwer knalt. ‘Het gaat wel, hè’, zegt hij dan.
Merel de Groot maakt theater als beeldende kunst. In 2008 won ze voor Tot de wereld de Ton Lutzprijs voor meest veelbelovende regie. Ze zoekt de grenzen van wat theater is, schept beelden. Zo maakte ze vorig jaar woordenwoordenwoorden waarin een kudde schapen het toneel op kwam.
Seks is beeld. Maar het is ook voorspel. De lunchvoorstelling zal vijftien keer spelen, elke voorstelling is een beeld, de hele serie is het geheel. Met één kaartje kun je de voorstelling meerdere keren bezoeken.
Eén Seks is nog lang niet het hele plaatje. Er zijn wel veel suggesties. De bh van het naakte meisje hangt uit de jaszak van Ingejan Ligthart Schenk. Staand op hun handen kleden twee acteurs zich aan en uit. Als ze weer op staan zijn ze verwilderd als na een hevige vrijpartij. Jassen van het publiek zijn aan hangers gehangen die vanaf het plafond tussen de houten kistjes zweven. Aan het eind helpen de acteurs het publiek teder weer in de jas.
Zinnenprikkelend en intuïtief is deze licht erotische verkenning. Maar het wachten blijft. Helaas maakt dat deze Seks een beetje vrijblijvend.