Naar aanleiding van het proces rond de zelfmoord van Mizzi Veith, die door haar vader aangezet is tot prostitutie; openbare prostitutie tegenover verborgen vorm van geldhuwelijken.
Dat er een rabbijn bij aanwezig is en dat er bij het ongelijke huwelijk nog een luid en duidelijk ‘Ja’ verlangd wordt, dat alleen, jullie honden, maakt ethisch het verschil in waarde? Dat heer Siegfried Abeles uit Deutschbrod zich na veel moeite en inzicht in de kasboeken van de firma verloofd heeft met juffrouw Rosa Bachrach uit Arad, dat vinden jullie appetijtelijker dan de pogingen van een uitgestotene om zijn dochter aan een acceptabele baan te helpen? En de oude Bachrach, die begint te tieren als zijn kleine Rosa een schooier van twijfelachtig allooi begeert, en haar vervloekt tot in het derde geslacht als zij zo het belangrijkste waardeobject uit zijn inventaris verramsjt, die willen jullie verontschuldigen? Jullie, die monogamie vertalen met ‘introuwen’, zijn weliswaar beschermd tegen rechtsvervolging; want in jullie kasboeken is het schandloon dat jullie aan je kinderen verdienen, een verborgen reserve. Maar juist daarom kan jullie handelswijze niet tippen aan de oprechtheid van de meisjeshandel. De trotse uitspraak van de koppelaar: ‘Een goede dochter schuwt geen middel om haar ouders te helpen,’ vervult jullie openbare aanklagers met ontsteltenis. Zij zeggen: ‘Hij ontkent niet dat hij haar in de mondaine wereld heeft geïntroduceerd om haar te laten onderhouden – dat alleen al is een bekentenis van schuld, van koppelarij.’ Die goede oude openbare aanklager heeft misschien binnen de mogelijkheden van een wet, die uit zedelijke waanzin is voortgekomen, gelijk. Zoals de aangeklaagde daar stond, die ‘moest toegeven dat hij het meisje heeft geïntroduceerd in een wereld, waarin men zich niet verveelt’! Maar in een wereld waarin zulke uitspraken een ‘bekentenis’ en zo’n bekentenis de veroordeling wegens een misdaad betekent, en waarin verveling een levensdoel is, daar is de heer Bachrach uit Arad een ethicus; want hij dwingt zijn dochter om van de boekhouder te houden die hij bij haar introduceert, als de enige en ware boekhouder, buiten welke er geen andere boekhouders op aarde bestaan; hij geeft haar naast de verveling nog een levenslange walging kado en maakt haar hysterisch tot in het derde of vierde geslacht. Het verschil tussen het leven van een Mizzi Veith en het leven van Rosa uit Arad is dat uit alle soorten walgelijkheid waarmee eerstgenoemde te maken krijgt, haar de keus blijft en de afwisseling, terwijl de ander het paar zweetvoeten dat zij dankt aan haar vaderliefde, als een genadegift van het lot moet beschouwen, als de vervulling van al haar levenswensen en als de onveranderbare vorm van mannelijkheid. Dat de zo verzorgde maagdelijke dochters niet allemaal, zonder uitzondering, op hun huwelijksdag het water inlopen, is een bewijs van het gezonde vermogen tot prostitutie van hun geslacht, die geen familiebetrekking ook maar iets kan deren. Maar het bederft wel het karakter en maakt hen onbekwaam tot heroïsche beslissingen. Want Mizzi Veith had de geliefde van haar keus en benam zich het leven, omdat de politie haar haar vader ontnam.”
Kraus, Die Fackel, jrg 10, nr 263, p 12; 26 oktober 1908