't Barre Land; toneelspelersgezelschap.

11 september 2002 - lezing door Antoine Verbij
bij de opvoering van 'De zachtmoedige'

Dostojevski is zijn leven lang met terrorisme in de weer geweest. Eerst was hij zelf een terrorist, later schiep hij terroristen in zijn verhalen en romans. In de roerige jaren rond 1848, toen overal in Europa opstanden uitbraken, behoorde Dostojevski tot een kring van revolutionaire samenzweerders in Sint-Petersburg. De kring werd opgepakt, Vijftien van hen, onder wie Dostojevski, werden ter dood veroordeeld. Op het moment dat het vonnis zou worden voltrokken, werd bekendgemaakt dat de tsaar gratie had verleend. De vijftien hadden urenlang in de snerpende kou hun dood staan afwachten. Ze kwamen weg met verbanning.  Lees verder »

De Groene Amsterdammer, februari 2002 - Loek Zonneveld  Lees verder »

De Volkskrant, 20 april 2002 - Karin Veraart

Sterfscènes zijn niet meer dan een lichte struikelbeweging of een kort plofje. De ambtenaar Marmeladov, die wordt overreden, de querulant Sjvidrigailov die er een einde aan maakt – het gebeurt haast terloops, zonder dramatiek; net als ook de liefde met weinig emotioneel vertoon gepaard gaat. Het draait om andere passies in Misdaad en straf van ’t Barre Land: die voor de redeneerkunst, de mooie theorie, de fascinatie voor de geestelijke manipulatie, de uitdaging de ander te slim af te zijn, en voor de innerlijke strijd – die van een moordenaar. En reken maar dat het warm wordt op het toneel.  Lees verder »

Trouwt, 20 april 2002 - Arend Evenhuis

Als toneelspelers te lang in hetzelfde toneelstuk staan, zakt die voorstelling in of glijdt die af naar gemakzuchtig geschmier. 'Een uitgewoonde voorstelling', heet het dan.

Als je een voorstelling kunt uitwonen, dan kunnen toneelspelers ook hun toeschouwers uitwonen. En dat gebeurt jammerlijk met het toneelstuk Misdaad en straf dat het theatercollectief ’t Barre Land naar Dostojevski's roman Schuld en boete ensceneert.  Lees verder »

Oscholars, - Eva Thienpont/ Seen in Stuk cultureel centrum, Leuven, Belgium.

Wilde's plays are very seldom performed in Belgium. Asked why, theatre people explain that they are allergic to stuffy old plays that require period costume and period set design. And Wilde's plays, they imply, are dusty old things that cannot be disconnected from their original, Victorian context. A Dutch/Flemish joint venture of theatre companies 't Barre Land and De Onderneming has proved them wrong: Wilde is alive, kicking, and funny as ever in modern dress.  Lees verder »

NRC Handelsblad, 28 maart 2003 - Wilfred Takken

,,Dagelijks toenemend lachsucces. Kleding gewenst doch niet verplicht'', zegt de folder. 't Barre Land trakteert op een verwarrend en luchtig avondje Oscar Wilde (1854-1900). Het voorspel is een kluchtige bewerking van Een Florentijnse Tragedie (onvoltooid 1894). Het hoofdmaal bestaat uit twee komedies, Het Belang van Ernst en De Ideale Echtgenoot.  Lees verder »

Het Financieele Dagblad, 19 april 2003 - Hana Bobkova

In de geschiedenis van het Nederlands toneel is het zelden gelukt om stukken van Oscar Wilde goed te spelen. Ook ’t Barre Land en De Onderneming worstelen ermee.  Lees verder »

Trouw, 27 maart 2003 - Hans Oranje

‘Ik kan genieën niet uitstaan – ze praten teveel’, zegt Miss Mabel in Een ideale echtgenoot... van Oscar Wilde. Het is een van de weinige vrouwelijke personages bij Wilde die niet óf engelachtig goed óf vilein roddelziek van karakter zijn. In feite is het een uitspraak van de schrijver over zichzelf, die immers in zijn stukken op een geniale manier ontzettend veel praatte en daarin ongeëvenaard het rietje over de ruggen der Britten wist te leggen.  Lees verder »

Trouw, 12 november 2004 door Hanny Alkema

Een vlijmscherpe bewerking van een meesterlijke roman noemt toneelgezelschap ’t Barre Land zijn drieluik Hoofd zonder wereld naar Het Martyrium (Die Blendung, 1935) van Elias Canetti (1905-1994), en daar is nou ’s geen woord van overdreven.
Pal voor de neus van het publiek een kleine verhoging, waarop twee versleten leren kuipjes tegen een achterwandje van schroothout. Daar speelt zich de hele, een kleine vier uur (inclusief pauzes) durende voorstelling af. Nu en dan komen wat nevenfiguren opdraven, verder is er ogenschijnlijk weinig beweging. Het is spel op de vierkante millimeter in zo’n razend tempo en met zo’n scherp op elkaar reagerende timing, dat het je de adem beneemt.  Lees verder »

De Groene Amsterdammer, 23 oktober 2003 - door Loek Zonneveld

Twee Nederlandse toneelgezelschappen spelen op dit moment teksten van Elias Canetti: het RO Theater doet Bruiloft (1932), de toneelspelers van 't Barre Land voltooien hun in 1998 begonnen bewerking van Canetti's roman Die Blendung, zijn magnum opus dat in 1935 verscheen.  Lees verder »